توسعه گردشگری راهی جز پرچمداری و میان داری فعالان و متخصصان ندارد - وبلاگ خبری گردشگری

به گزارش وبلاگ خبری گردشگری، ایرنا/ براساس سخنان آیت احمدی، کارشناس ارشد مدیریت جهانگردی توسعه گردشگری راهی جز پرچمداری و میان داری فعالان و متخصصان ندارد.

صنعت توریستی با همه رقابت های پیچیده که میان صاحبان صنایع عظیم و بازیگران عرصه مالی دنیا وجود دارد، با همه موج هایی که دنیای شدن در حوزه های مالی، سیاسی و فرهنگی ایجاد نموده، با همه پشت پرده های اقتصاد سیاسی دنیا در لابی کارتل های عظیم در بازارهای تو در تو، از صنایع بالادستی، از نفت و پترشیمی تا خودرو و ارتباطات، اکنون در صندلی سومین صنعت عایدیزا و ثروت ساز دنیا ایستاده است.

همین صندلی و رتبه است که صنعت توریستی را برای برنامه ریزان مالی و توسعه، حتی اگر ظرفیت های جذب توریست و سرمایه را هم نداشته باشند مجذوب نماینده نموده و کوشش می نمایند اولا، جاذبه مصنوعی برای جلب توجه علاقمندان به سفر و دنیاگردی کشورشان بسازند، ثانیا، در تمام برنامه های توسعه و عمرانی اولویت دار، توجه به تجهیز و توسعه زیرساخت و زیربناهای مورد احتیاج توریستی را دست کم تا دو دهه آینده در نظر بگیرند و ثالثا، مولفه های امنیت و رفاه عمومی را در کنار شاخصه هایی مانند کاهش ریسک و افزایش تسهیلات برای جذب سرمایه گذاری فراهم نمایند.

این شاخص و مولفه ها در هر کشوری با هر درجه و صندلی مجذوب نمایندهیت توریستی، اگر مورد توجه قرار گیرد دستاوردهای چشم گیری بصورت مستقیم و غیر مستقیم در مولفه های مالی مانند اشتغال، توسعه تجارت و توسعه بازار، عایدی ناخالص ملی کمتر از یک دهه خواهد داشت؛ البته این موارد در سایر صنایع هم امکان پذیر است، اما هم به سرمایه بیشتر و هم به صبر و زمان بیشتر احتیاج دارد، که به همین علت مدیران راهبردی کوشش می نمایند توریستی را در اولویت های نخست در سبد برنامه ریزی های کلان سیاستگذاران، تصمیم سازان و تصمیم گیران کشور خود قرار دهند.

منهای کرونا و با نگاه امیدوارانه به احیای توریستی پس از واکسیناسیون عمومی در پساکرونا، رونق توریستی می تواند شتاب دهنده جبران رکود و خسارت تحمیلی به اقتصاد دنیای گردد، این ذات صنعت توریستی است که علاوه بر توسعه خود بر سایر صنایع و شاخص های مالی، فرهنگی و اجتماعی به صورت مستقیم تاثیر می گذارد؛ این خاصیت در کمتر صنعت پول سازی دیده می گردد؛ که بتواند همزمان در بخش اقتصاد - چه کلان و چه خرد - و در حوزه فرهنگ و حتی سیاست و دیپلماسی موثر و توسعه پایدار را در دسترس قرار دهد.

چنانچه معیار سنجش نرخ رشد مالی هم باشد، توریستی و همه صنایع وابسته به آن را اگر تنها راه نگوییم، اما مهمترین و موثرترین رهیافت برای عبور از رکود بازارهای متصل دنیای از شروع همه گیری کووید19 تا آینده پساکرونایی می توان برشمرد؛ ایران هم به علت ظرفیت های شگفت انگیز توریستی در همه توع آن و صندلی شناخته شده که در این حوزه دارد، از این قاعده مستثنی نیست به شرط آنکه الزامات و ضرورت های برنامه جامع توسعه توریستی را با رویکرد عبور از بحران - که عمدتا کرونا و تحریم مالی است- برنامه ریزی و عملیاتی کند.

این برنامه علاوه بر همه مقتضیات برنامه های بالادستی در بخش های مالی، فرهنگی و اجتماعی، جنبه های اصولی راهبردی و استراتژیک و هماهنکی های میان بخشی و فرا بخشی را هم احتیاج دارد و مبنای آن باید بهره مندی از تجارب گذشته، آزمون ها و خطاها و با نگاهی علمی، حرفه ایی و تخصصی به صنعت توریستی باشد و دولت برای چابک سازی ساختارهای عملیاتی برنامه آینده، باید اندازه تصدی گری در صنعت توریستی را تا حد صفر کاهش داده و از دخالت و الغای اندیشه های مدیریتی محدودگرای سیاست زده و صرفا اقتصادگرا جلوگیری کند.

توسعه توریستی راهی جز این را نشان نمی دهد که بخش خصوصی پرچمدار و میان دار صنعت توریستی باشد و دولت در صندلی حاکمیتی خود فقط وظایف نظارتی خود را انجام دهد؛ این رویکرد بخش خصوصی سرمایه گذار و مجری صنعت توریستی را مجبور می نماید برای حفظ ارزش سرمایه خود، بهره وری سرمایه گذاری را که مهمترین عنصر کارآمدی برنامه های توسعه است، به خوبی عملیانی کند؛ این شیوه و نگرش علاوه بر آن که هزینه های سرمایه گذاری را کاهش و کیفیت سودآوری سرمایه گذاری را افزایش می دهد، هزینه سفر را برای توریستانی که از زیر آوار زیان کرونا خارج می شوند مقرون بصرفه می نماید، این شروع امید برای رونق توریستی در دنیا پسا کرونا است.

البته جذب سرمایه گذاری خارجی در اقتصاد ایران بطور کلی و در صنعت توریستی بطور موردی، با موانع زیرساختی ویژه زیست بوم مالی خاص ایران روبرو است؛ اگر این موانع و خوان ها حذف گردد، میتوان به توسعه صنعت توریستی نه در درازمدت، بلکه در میان مدت هم امیدوار بود و ارتقای صندلی برندهای توریستی ایران را در بازارهای دنیای تضمین کرد، اما نباید از بکارگیری مدیران متخصص و حرفه ای توریستی که مدیریت سرمایه و منابع می دانند و توریستی را بلدهستند و با فعالیت در اتمسفر مالی ایران با همه فرصت ها و چالش های آشنا هستند، غافل بود.

باید توجه داشت که در میان بازار رقابتی توریستی مهمترین رکن راهبرد تبلیغات و بازاریابی هدفمند است؛ استفاده از شبکه های اجتماعی و ابزارهای مدرن و نون ارتباطی برای توسعه توریستی هوشمند، دیپلماسی عمومی و فرهنگی، برخورداری از استراتژی های سهم گیری در بازارهای نو و معرفی ظرفیت ها و جاذبه های کمتر دیده شده ایران در همین چارچوب است و باید مقاصد نو طبیعت بکر و روستاهای شگفت انگیز را به توریستان معرفی کرد، باید تقاضای توریستی را به سمت بازار توریستی ایران راهنمایی کرد، این راهنماییگری و افزایش تقاضا خود مهمترین عامل رونق و توسعه توریستی است، البته همه این موارد مشروط بر این است که صنعت توریستی و رونق آن به اسم یکی از اولویت های و سیاست های مالی و فرهنگی هر کشوری در سطح کلان قرار گیرد.